Ruh Halleri I

Çok hızlı değişiyor, yetişemiyorsun, yetişmeyi istemiyorsun bazen, çoğu zaman aynı ve kendi spektrumuna dair olasılıklarla dolu bir yaşam.

Renk anaforları var ruhumda, bir takım kopuk parçalar çalınmış derken sözün ironisini farkediyorum, farkedemediğim gerçekliğimden öte.

O kadar fazla ki zihnin içindekiler bir yerden sonra kelimeleri toparlamak yerine kusmaya başlıyorsun. Ağız dolusu düşünceler metal zeminin üzerine dökülüyor, korkutucu bir sessizlik ile başlıyor her şey ve kendi devinimi başlamadan bitiyor, varsa ve yoksa anlayamıyorum, anlamak istediğime emin olamıyorum zaten.

Ve sonra düşüyor, ve sonra yavaşlıyor , ve sonra dönülemez bir yola giriyor, ve sonra realitenin farkına varıyor.

Tepelerdeki şehirlerin içinde...