Aile

Cumartesi benim için özel bir gündü.

Dün yorgunluğum yüzünden yazamadım fakat Cumartesi günü gerçekten çok özel bir gündü.

Çok fazla görüşmediğim benden 3 yaş küçük kuzenime bilgisayar seçmek için Kadıköy'e inmiştim, kuzenle işi hallettikten sonra Heybeliada'ya gitmeye karar verdik. Ben pek aile insanı değilimdir, söz konusu olan ailevi görüşmelerse gitmemeyi tercih ederim. Fakat 17 yaşına gelmiş olan kuzenimle önceleri anlaşamazdık yaş farkı yüzünden,lakin bu sefer birşeyler değişmişti.


Öncelikle iki sene önceki 15 yaşındaki çocuk büyümüş koca adam olmuş, sakalları çıkmış hafiften,boyu benden uzun.

Ailesiyle ilgili ciddi sorunları var, maddiyatla ilgili ciddi sorunları var, adadaki evimizde babaannemlerle birlikte yaşamak durumunda bu sebeple.

Hiç arkadaşı yok,2 senedir lisede akla karayı seçmiş. Müzik zevki olarak Pink Floyd,Kitaro gibi kaliteli gruplar ve müzisyenler dinliyor, ben onu bıraktığımda hiç bunlar yoktu.

Kitap okuyormuş bolca, internette çok az vakit geçiriyor yaşıtlarının aksine,bolca tek başına ormanda geziyor bisiklete biniyor boş vakitlerinde.

Ben bütün bunları yeni öğrendim.

Onunla o gün vapurda poğaça yiyip çay içtik ve ailevi sorunlarından konuştuk,üniversiteden konuştuk,kızlardan konuştuk.

Ada'ya vardığımızda ben eski günlerdeki gibi Büyük Tur (adanın etrafında dolaşmak) yapmak istiyordum fakat o Domuz Tepesine uğrayıp orada biraz içip öyle tur yapmak istiyordu.

Param yoktu, bütün içkileri ve çerezleri o ödedi.

Domuz Tepesine konuşa konuşa vardık, ana yolun solundaki kimsenin görmediği çamur patikayı yarım saat boyunca izlediğimizde Heybeli'nin en yüksek bölümü olan Domuz Tepesindeydik.Saatlerce orada oturup denize ve adaları izledik,dört kutu bira içtik,hayattan konuştuk.

Çöpleri yere attığımda onları torbada toplamamız gerektiğini söyledi.

Sigaramı yere attığımda ormanı yakabileceğimi, sigaramı söndürüp torbaya atmamı istedi.

Kuzenim iyi kalpli ve dürüst bir adam olma yolunda gidiyor,umarım hep böyle kalır.

Benim için unutulmayacak bir anıydı bu,resmen geçmişimden birşey değişmiş olarak pat diye önüme geldi ve beni çok mutlu etti. Bundan sonra sözleştik daha sık görüşeceğiz, hem bunu sağlamak için Domuz Kaya'sının altına bir kutu bira sakladık,bir dahaki geldiğimizde oradaydık diyebilmek için.

Aile insanı değilim fakat kuzenimi çok sevdim.

Ve birşeyi farkettim ben.

O kadar zamandır sadece kendimi düşünüyordum ki, birisine örnek olabileceğimi,birisine hayattaki yanlışları anlatıp ona düzgün şeyler gösterebileceğimi asla hayal etmemiştim.

Fakat kuzenimin beni örnek alması ve bana her konuda sorular sorması bunu fark etmemi sağladı.

Ona abilik yapabilirim, onun benim yanlışlarımı yapmamasını sağlayabilirim.

Benim o yaşlarda yanımda kimse yoktu, fakat ben onun yanında olabilirim.

Bu haftaiçinden sonra tatile giriyorum sonunda, her ne kadar iki bütünlemeye girmem gereksede sanırım bir ada ziyareti daha yapmayı düşünüyorum.

Evet sanırım yapacağım.