3.04.2013

Bu aralar hep ölüm var, çok ölüm var.

Üzerine yazamayacağım kadar çok ölüm var.

Canım benim, canım, sen de gittin işte beni bırakıp, şimdi ben kime kızacağım, kime dırdırlanacağım?

Feride hanım gitti, Feride'siz kaldım ben.

Anneannesi olmayan bir Günhan olur muymuş hiç? Hiç duyulmuş mu anneannesi olmayan bir Günhan? Nasıl gidersin ki sen? Nasıl beni bırakırsın ki? Sen iyileşeceksin diye ben kızmadım mı sana? Yemeklerini yemediğin için bas bas bağırmadım mı evde?

Şimdi ben son anlarında yanında olamadığım için bu vicdan azabını taşımak zorundayım, hiç anneanneler böyle yapar mı ama? Bana aldığın dinozor bardaklarına mı konuşayım ben Feride hanım? Kime sorayım seni, kime anlatayım?

Küçük Viking'in değil miydim? Ben daha büyüyemedim ki, ben büyümeden gitmeseydin keşke, bak ben işlerimi yoluna sokuyordum, biraz daha dayansaydın.

Feride hanım geçti bu yaşamdan bir tane, gücü on insana bedel, yaşam isteği dağlar kadar, son anına kadar savaşçı bir Feride hanım geçti.

Geçerken ardında çok güzel insanları bıraktı ama, şimdi ben sen yokken ne yapacağım bakalım Feride hanım.

Bu Küçük Viking'in büyüme zamanı geldi sanırım.

Seni çok seviyorum, canım benim, gösteremesem bile, yanında olamadıysam bile o anında, seni çok sevdim ben.

Şimdi zamanında çoğu şey ifade edemediğim için çok pişmanım, fakat sen beni anlarsın Feride hanım, sen beni bilirsin oralardan, sen her şeyi bilirsin çünkü, ben sana hep öyle demez miydim?...

1 yorum:

Azmodern Kahraman dedi ki...

Feride Hanım'ın tatlı yanaklarından öpmek istediğin gibi ben de çok kez benim Ayşe Hanım'ın yanaklarından öpmek istedim. Gerçek bir anane ve dedenin yerini hiçbir şey tutmayacak. Kaybın için üzüldüm. Üzülmüştüm. Öperim yanaklarından arkadaş.